- ۱۹۹
- ۱۰۰۰
- ۱۰۰۰
- ۱۰۰۰
تلاوت ترتیل خلیفه طنیجی سوره شمس
تلاوت ترتیل سوره ای با صدای خلیجه طنیجی
سوره ۹۱: الشمس
به نام خداوند رحمتگر مهربان
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
سوگند به خورشید و تابندگىاش (۱)
وَالشَّمْسِ وَضُحَاهَا ﴿۱﴾
سوگند به ماه چون پى [خورشید] رود (۲)
وَالْقَمَرِ إِذَا تَلَاهَا ﴿۲﴾
سوگند به روز چون [زمین را] روشن گرداند (۳)
وَالنَّهَارِ إِذَا جَلَّاهَا ﴿۳﴾
سوگند به شب چو... پرده بر آن پوشد (۴)
وَاللَّیْلِ إِذَا یَغْشَاهَا ﴿۴﴾
سوگند به آسمان و آن کس که آن را برافراشت (۵)
وَالسَّمَاء وَمَا بَنَاهَا ﴿۵﴾
سوگند به زمین و آن کس که آن را گسترد (۶)
وَالْأَرْضِ وَمَا طَحَاهَا ﴿۶﴾
سوگند به نفس و آن کس که آن را درست کرد (۷)
وَنَفْسٍ وَمَا سَوَّاهَا ﴿۷﴾
سپس پلیدکارى و پرهیزگارىاش را به آن الهام کرد (۸)
فَأَلْهَمَهَا فُجُورَهَا وَتَقْوَاهَا ﴿۸﴾
که هر کس آن را پاک گردانید قطعا رستگار شد (۹)
قَدْ أَفْلَحَ مَن زَکَّاهَا ﴿۹﴾
و هر که آلودهاش ساخت قطعا درباخت (۱۰)
وَقَدْ خَابَ مَن دَسَّاهَا ﴿۱۰﴾
[قوم] ثمود به سبب طغیان خود به تکذیب پرداختند (۱۱)
کَذَّبَتْ ثَمُودُ بِطَغْوَاهَا ﴿۱۱﴾
آنگاه که شقىترینشان بر[پا] خاست (۱۲)
إِذِ انبَعَثَ أَشْقَاهَا ﴿۱۲﴾
پس فرستاده خدا به آنان گفت زنهار مادهشتر خدا و [نوبت] آبخوردنش را [حرمت نهید] (۱۳)
فَقَالَ لَهُمْ رَسُولُ اللَّهِ نَاقَةَ اللَّهِ وَسُقْیَاهَا ﴿۱۳﴾
و[لى] دروغزنش خواندند و آن [مادهشتر] را پى کردند و پروردگارشان به [سزاى] گناهشان بر سرشان عذاب آورد و آنان را با خاک یکسان کرد (۱۴)
فَکَذَّبُوهُ فَعَقَرُوهَا فَدَمْدَمَ عَلَیْهِمْ رَبُّهُم بِذَنبِهِمْ فَسَوَّاهَا ﴿۱۴﴾
و از پیامد کار خویش بیمى به خود راه نداد (۱۵)
وَلَا یَخَافُ عُقْبَاهَا ﴿۱۵﴾
نمایش بیشتر
سوره ۹۱: الشمس
به نام خداوند رحمتگر مهربان
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
سوگند به خورشید و تابندگىاش (۱)
وَالشَّمْسِ وَضُحَاهَا ﴿۱﴾
سوگند به ماه چون پى [خورشید] رود (۲)
وَالْقَمَرِ إِذَا تَلَاهَا ﴿۲﴾
سوگند به روز چون [زمین را] روشن گرداند (۳)
وَالنَّهَارِ إِذَا جَلَّاهَا ﴿۳﴾
سوگند به شب چو... پرده بر آن پوشد (۴)
وَاللَّیْلِ إِذَا یَغْشَاهَا ﴿۴﴾
سوگند به آسمان و آن کس که آن را برافراشت (۵)
وَالسَّمَاء وَمَا بَنَاهَا ﴿۵﴾
سوگند به زمین و آن کس که آن را گسترد (۶)
وَالْأَرْضِ وَمَا طَحَاهَا ﴿۶﴾
سوگند به نفس و آن کس که آن را درست کرد (۷)
وَنَفْسٍ وَمَا سَوَّاهَا ﴿۷﴾
سپس پلیدکارى و پرهیزگارىاش را به آن الهام کرد (۸)
فَأَلْهَمَهَا فُجُورَهَا وَتَقْوَاهَا ﴿۸﴾
که هر کس آن را پاک گردانید قطعا رستگار شد (۹)
قَدْ أَفْلَحَ مَن زَکَّاهَا ﴿۹﴾
و هر که آلودهاش ساخت قطعا درباخت (۱۰)
وَقَدْ خَابَ مَن دَسَّاهَا ﴿۱۰﴾
[قوم] ثمود به سبب طغیان خود به تکذیب پرداختند (۱۱)
کَذَّبَتْ ثَمُودُ بِطَغْوَاهَا ﴿۱۱﴾
آنگاه که شقىترینشان بر[پا] خاست (۱۲)
إِذِ انبَعَثَ أَشْقَاهَا ﴿۱۲﴾
پس فرستاده خدا به آنان گفت زنهار مادهشتر خدا و [نوبت] آبخوردنش را [حرمت نهید] (۱۳)
فَقَالَ لَهُمْ رَسُولُ اللَّهِ نَاقَةَ اللَّهِ وَسُقْیَاهَا ﴿۱۳﴾
و[لى] دروغزنش خواندند و آن [مادهشتر] را پى کردند و پروردگارشان به [سزاى] گناهشان بر سرشان عذاب آورد و آنان را با خاک یکسان کرد (۱۴)
فَکَذَّبُوهُ فَعَقَرُوهَا فَدَمْدَمَ عَلَیْهِمْ رَبُّهُم بِذَنبِهِمْ فَسَوَّاهَا ﴿۱۴﴾
و از پیامد کار خویش بیمى به خود راه نداد (۱۵)
وَلَا یَخَافُ عُقْبَاهَا ﴿۱۵﴾
نمایش بیشتر
